Oorlogsverhaal van W.J. de Klepper
Bij deze het oorlogsverhaal van Willem Jacobus de Klepper, geboren op 29 augustus 1927 in Rotterdam, die zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog, vanaf het moment dat hij werd opgeroepen om zich te melden om tewerkgesteld te worden in het oosten, heeft opgeschreven. Willem begint zijn verhaal op 10 november 1944. 3 maanden nadat hij 17 jaar oud is geworden en de dag waarop alle mannen uit de buurt, die een leeftijd hadden tussen 17 en 45 jaar, zich moesten melden op het Afrikaanderplein in Rotterdam. Hij vertelt over het transport naar Jerxheim waar hij te werk werd gesteld om spoorwegherstelwerkzaamheden uit te voeren. Vanuit Jerxheim werd hij op transport gezet naar de Wilhelmstrasse in Halberstadt waar hij in de rangeerdienst moest werken en later ook in de ‘locloods’. Hij beschrijft het dagelijks leven in de kampen, de werkzaamheden, wat ze te eten krijgen en wat ze zelf deden om aan eten te komen. Willem raakte zwaar gewond aan zijn been tijdens een van de bombardementen toen hij zich schuil hield in een van de schuilkelders in het kamp waarbij vele doden vielen. De Amerikanen kwamen immers met de dag dichterbij en hadden Halberstadt al platgebombardeerd op de buitenwijken en het ziekenhuis na. Nadat Willem door kampgenoten bij het Salvator Krankenhaus werd afgeleverd begon, na een zware operatie, zijn lange revalidatie die mede dankzij 2 zeer vriendelijke verpleegsters, Brunhilde en zuster Greta uit Oost-Duitsland, voorspoedig verliep. Het ziekenhuis was inmiddels van de Duitsers overgenomen door de Amerikanen die de zorg van de patiënten overnamen, maar na verloop van tijd trokken de Amerikanen zich terug om plaats te maken voor de Russen. Willem vertelt over de omstandigheden in het ziekenhuis, zijn herstelproces en zijn weg terug naar huis welke via concentratiekamp Gotha liep. Uiteindelijk werd hij per trein en auto teruggebracht naar zijn huis in Rotterdam waar zijn familie hem opwachtte. Dit is ook het einde van zijn oorlogsverhaal. Willem trouwde na de oorlog in 1955 met Wilhelmina Orlemans en zij krijgen 3 kinderen, Wim, Bert en Gerda. Hij werkte bij de NS als technisch tekenaar en in 1971 verhuisden ze naar Woerden ivm een overplaatsing. Willem hield altijd last van zijn been en na het overlijden van zijn vrouw in 2010 ging het met zijn gezondheid steeds slechter. Half september 2010 komt Willem ten val wat een gescheurde aneurysma tot gevolg heeft waarna hij in coma raakt. Er waren toen 2 opties: hem oplappen en als ‘kasplantje’ verder of hem afkoppelen van de apparatuur en hem laten gaan. In overleg met de kinderen werd besloten om hem van de apparatuur af te halen aangezien Willen eerder zelf ook duidelijk had gemaakt dat hij niet meer gereanimeerd wilde worden als er iets gebeurde. Zo kwam een einde aan het leven van een overlevende van de werkkampen tijdens de Tweede Wereldoorlog wiens verhaal helaas bij niemand bekend is.
Het originele schrift waar Willem zijn verhaal in heeft opgeschreven ligt in het archief bij het NIOD in Amsterdam. Omdat ik het een bijzonder verhaal vind en het inzicht geeft in de omstandigheden in sommige werkkampen tijdens de Tweede Wereldoorlog ben ik van mening dat dit verhaal beschikbaar moet zijn voor iedereen die het wil lezen. Ook ben ik benaderd door de dochter van Willem, Gerda de Klepper, met het verzoek of ik iets met zijn verhaal kon doen. Bij deze. Via onderstaande link kan het verhaal gedownload worden als PDF file (36 pagina’s) zodat iedereen het kan lezen. De tekst is letterlijk overgenomen van het schrift van Willem en kan soms wat lastig leesbaar zijn.
