Schloss Hartheim

Schloss Hartheim werd in 1600 gebouwd en is een prominent renaissancekasteel in Alkhoven in Oostenrijk. Nadat het kasteel verschillende keren van eigenaar was veranderd werd het gedoneerd aan een liefdadigheidsorganisatie die het kasteel vanaf begin 20ste eeuw in gebruik nam als psychiatrische instelling. Na Hitlers euthanasiebesluit in 1939 werd Hartheim berucht als een van de locaties voor het euthanasieprogramma van de nazi's dat bekend staat als Aktion T4 (genoemd naar het beruchte adres ‘Tiergartenstrasse 4’ in Berlijn), waarin Duitse burgers die mentaal of fysiek ongeschikt werden geacht, systematisch werden gedood. Na 1942 werden deze moorden uitgebreid tot joden, communisten en tegenstanders van het regime. Tussen mei 1940 en december 1944 werden hier ca. 30.000 mensen omgebracht. De slachtoffers werden gedood door dodelijke injecties en vergassing door koolmonoxide. Dit waren onder meer ongeveer twaalfduizend gevangenen uit de concentratiekampen Dachau en Mauthausen, evenals honderden vrouwen uit concentratiekamp Ravensbrück, voornamelijk lijders aan tuberculose en degenen die als geestelijk gehandicapt werden beschouwd. Gedurende de periode dat het kasteel als euthanasiecentrum in gebruikt was werd er een gaskamer, mortuarium en een crematorium gebouwd. Het laatste transport naar Hartheim was op 11 december 1944 waarna het werd gesloten als vernietigingscentrum. Na de Tweede Wereldoorlog en na het zogenaamde ‘doktersproces in Neurenberg’ werd het kasteel gerestaureerd als sanatorium. Vanaf 1969 werd de gaskamer opengesteld voor publiek en kasteel Hartheim is tegenwoordig een gedenkplaats gewijd aan de duizenden lichamelijk en geestelijk gehandicapten die daar door de nazi's zijn vermoord.