Stalag VI D

Op 30 september 1939 werd op het terrein van de Westfalenhallen in het zuiden van Dortmund krijgsgevangenenkamp Stalag VI-D opgericht als een centrale locatie voor de bevoorrading van krijgsgevangenen, voornamelijk uit Polen, Frankrijk, de Sovjet Unie en vanaf 1943 Italië, voor de zware industrie in het Ruhrgebied. Het kamp werd gebruikt voor de registratie van de gevangenen, een ‘medische’ controle en de indeling van de gevangenen in werkeenheden. Nadat het hoofdkamp VI-D in Westfalenhallen qua capaciteit te klein was geworden werden er in het omliggende Volkspark houten barakken gebouwd om de gevangenen te huisvesten. De omstandigheden waren slecht en het eten bestond voornamelijk uit pap bestaande uit ongeschilde aardappelen, gras en water. De sanitaire voorzieningen waren uiterst primitief en bestond uit een greppel met een balk eroverheen. Er waren te weinig bedden, dekens waren schaars, maar de werkdagen des te langer, vaak 16 uur per dag. Het hele complex had een oppervlakte van 17 hectare. Vanaf 1940 werden buitenlandse dwangarbeiders en krijgsgevangenen in toenemende mate ingezet om te werken in de landbouw, oorlogsindustrie, mijnwerken en staalfabrieken. In het kamp werden in totaal meer dan 70.000 mensen gevangenen genomen van wie er ongeveer 10.000 tegelijkertijd in het kamp ondergebracht waren. Hoeveel mensen er in totaal zijn omgekomen in Stalag VI-D, voor de bevrijding van Dortmund door Amerikaanse troepen in april 1945, is onbekend. De doden werden begraven in massagraven en vele duizenden liggen begraven op de vreemdelingenbegraafplaats in Dortmund-Wambel. In 2007 werd een gedenksteen opgericht om het hoofdkamp VI-D en de slachtoffers te herdenken.

Hieronder een krijgsgevangenen antwoordkaart uit Stalag VI-D in Dortmund (Westfalen) geschreven op 27 augustus 1942 door een Belgische militair gericht aan zijn oom en tante.