Brieven uit Dora-Mittelbau

Onderstaande brief is een postkaart, verstuurd door een gevangene genaamd Medved, ondergebracht in Block 101 van Dora-Mittelbau. De kaart is gericht aan Frau Nedvědová Růžena in het Protectoraat Bohemen en Moravië, het door nazi-Duitsland bezette Tsjechië. De voorzijde van de kaart toont de strikte controle van het naziregime: een stempel met 'Zensiert' (gecensureerd) en een waarschuwing dat inkomende brieven en pakketten verboden zijn. De postzegel van het Deutsches Reich bevestigt de officiële status van deze communicatie binnen het bureaucratische systeem van onderdrukking.

Maar het is de achterkant van de kaart die werkelijk tot het hart spreekt. Daar schreef Medved op 29 april 1944 een persoonlijke boodschap aan zijn oom en tante. In eenvoudige, warme bewoordingen drukt hij zijn verlangen uit om hen weer te zien, zijn dankbaarheid voor hun brieven en pakketten, en zijn vreugde over nieuws van 'de kleinste', vermoedelijk een jong familielid. 

Deze woorden, geschreven in een omgeving van dwangarbeid, honger en angst, getuigen van een diepgewortelde menselijkheid. De brief is een stille getuige van veerkracht, van het vermogen om te blijven dromen van hereniging, om vreugde te putten uit herinneringen, en om zich vast te klampen aan de gedachte dat men niet vergeten is. Onder de foto's staat een Nederlandse vertaling van de brief.

Lieve oom en tante!

Vandaag ontvang ik veel groeten en kussen. Ik mis jullie beiden dagelijks en in gedachten ben ik altijd bij jullie. Ik verheug me er erg op dat we elkaar weer zullen ontmoeten. Ik dank je voor je lieve brief en voor de pakketten voor jou en de kleintjes. Ik heb altijd veel vreugde gehad van het nieuws over onze kleinste. Je kunt je niet voorstellen hoe ik me al verheug op jou en de kleintjes. Op jou, schat, moet ik aan jullie denken. Doe ook mijn groeten aan Karl, onze ouders, de kleintjes en alle bekenden.

Nogmaals veel groeten en duizenden kussen van jullie [onleesbaar].