Brief uit Stalag VI D

Hieronder een brief die op 27 augustus 1942 werd geschreven door de Belgische krijgsgevangene Georges Salmon vanuit Stalag VI-D in Dortmund. Het betreft een officiële krijgsgevangenenkaart, verstuurd via de streng gecontroleerde Kriegsgefangenenpost. De kaart is gericht aan zijn oom en tante in Châtelineau, België, en bevat een persoonlijke boodschap die ondanks de beperkingen van censuur een glimp biedt van het leven en de emoties van een gevangene in nazi-Duitsland.

Stalag VI-D werd op 30 september 1939 opgericht op het terrein van de Westfalenhallen in Dortmund. Het kamp diende als registratie- en verdeelcentrum voor krijgsgevangenen uit onder andere Polen, Frankrijk, de Sovjet-Unie en vanaf 1943 ook Italië. Deze gevangenen werden ingezet als dwangarbeiders in de landbouw, mijnbouw, staalindustrie en oorlogsproductie in het Ruhrgebied.

Toen de capaciteit van het oorspronkelijke kamp te klein werd, werden in het nabijgelegen Volkspark houten barakken gebouwd. De omstandigheden waren erbarmelijk: slechte voeding, primitieve sanitaire voorzieningen, lange werkdagen van soms 16 uur, en gebrek aan bedden en dekens. Het kamp telde in totaal meer dan 70.000 gevangenen, waarvan er ongeveer 10.000 tegelijkertijd aanwezig waren. Het aantal doden is onbekend, maar duizenden liggen begraven in massagraven en op de vreemdelingenbegraafplaats in Dortmund-Wambel. In 2007 werd een gedenksteen opgericht ter nagedachtenis aan het kamp en zijn slachtoffers.

Onder foto's een Nederlandse vertaling van de brief.

De brief is geschreven in het Frans en begint met een hartelijke aanhef:

“Cher oncle, chère tante,” (“Lieve oom, lieve tante,”)

Georges uit zijn vreugde over het ontvangen van een langverwachte foto van zijn familie. Hij schrijft:

“C'est avec une très grande joie que j'ai reçu votre photo tant attendue.” “Het is met grote vreugde dat ik uw langverwachte foto heb ontvangen.”

Hij merkt op dat zijn familie er gezond uitziet, wat hem geruststelt:

“D'après ce que je puis voir, vous paraissez en excellente santé et c'est le principal.” “Volgens wat ik kan zien, lijkt u in uitstekende gezondheid te verkeren en dat is het belangrijkste.”

Georges stelt dat zijn oom en tante niet veel veranderd zijn, al merkt hij op dat ze wat magerder lijken, vooral zijn oom:

“Je vous trouve un peu maigri, surtout mon oncle.” “Ik vind u een beetje magerder, vooral mijn oom.”

Hij sluit af met een hoopvolle noot:

“Il ne me reste plus qu'à attendre la photo faite en groupe.” “Ik hoef nu alleen nog maar te wachten op de groepsfoto.”

En ondertekent met:

“Votre fidèle Georges.” “Uw trouwe Georges.”